Hanneke van Veen

Archive for augustus 2012

In het Engelse plaatsje Todmorden met ongeveer 15.000 inwoners besloten twee vrouwen zich niet langer gek te laten maken door verhalen over klimaatverandering, kredietcrisis en andere actuele problemen, maar er zelf iets aan te doen. Ze willen – binnen een jaar of tien – dat de stad zelfvoorzienend is. Haalbaar of te hoog gegrepen? LEES VERDER.

Advertentie

In het voorjaar kocht Rob een Engelstalig boek van Josie Jeffery waarin beschreven wordt hoe je zaadbommen kan maken. Het leek hem direct een leuk idee om er onze wijk, de Haagse Uitvinderswijk mee op te vrolijken en groener te maken. Na wat tegensputteren (het leek me een flinke klus) deed ik mee. Daarna vond nog een aantal mensen uit de wijk de weg naar ons huis waar het gezamenlijk zaden pellen, bommen kneden en plannen maken een aanvang nam.
Duizend bommen wilde Rob maken voor een waar bombardement. Dat is ook gelukt. Het werden er zelfs een paar honderd meer. Als proef deed ik drie zaadbommen en een pot en die hield ik nat. Er kwam van alles tevoorschijn: stokrozen, goudsbloemen en andere  bloeiende planten. Maar de resultaten van de uitgezette zaadbommen (die afhankelijk van regen zijn) waren bijzonder mager. Daarom besloten we er ook wat jonge plantjes bij te zetten zodat het sneller wat leek.
Een geel viooltje opende de rij, en dat plantje heeft het tot nu toe (een half jaar later) volgehouden naast een goudsbloem uit een zaadbom. Op een paar andere plekken zijn nog wat bommen tot ontkiemen gekomen, maar het groepje actievelingen (we noemden onszelf inmiddels guerrilla gardeners) is toch vooral bezig gegaan met de aanleg van kleine tuintjes op plekken waar het er tot dat moment kaal en vies uitzag.

Zo zijn een aantal boomspiegels opgeleukt, en een heel stel leegstaande plantenbakken en geveltuintjes is (soms in overleg met de eigenaars) voorzien van hoofdzakelijk uit eigen tuinen afkomstige planten. Het grootste stuk (ons paradepaardje) is een oud opgeheven mannentoilet met een oppervlakte van meer dan 5 vierkante meter. En ja, daar hadden we ook niet zo erg bij stilgestaan. Ook die plantjes hebben soms dorst en regen valt weliswaar af en toe met bakken uit de hemel, maar dan weer dagenlang of nog langer niet. Het enige wat er op zat en zit is zelf met reddend water op pad te gaan. Een heel gedoe! En daarom ben ik nu zo blij dat het hier in Den Haag keihard regent en dat mijn regenton weer helemaal volzit. Eindelijk even vrij!

In moeilijke tijden worden mensen soms heel inventief om een bepaald probleem op een andere manier op te lossen. Dat gebeurde in Japan, waar de bevolking en de bedrijven energie moeten besparen. Na de atoomramp en de tsunami zijn eerst alle kerncentrales gesloten. Nu zijn er wel weer een paar aan het werk, ondanks de massale protesten van de bevolking.
Energiebesparing is daar dus niet zomaar een keuzemogelijkheid, maar een must. In de zomers kan het in Japan ontzettend heet worden en airco’s zorgden dan voor verkoeling. Nu is dat zeer omstreden vanwege de beperkte hoeveelheid elektriciteit die beschikbaar is.  Men bedacht een leuke inspirerende oplossing met de toepassing van zogenaamde green curtains of groene gordijnen die voor (grote) ramen van kantoren, bedrijven en particuliere huizen aangelegd kunnen worden. Men laat de glazen wanden of ramen niet over de gehele breedte begroeien met klimplanten, maar houdt ook hier en daar een stuk open om over voldoende licht te beschikken.

Nadat ik hierover gelezen had was ik direct enthousiast en ik heb mijn partner eens extra lief aangekeken. Hij heeft een constructie gemaakt van twee latten waar touw tussen gespannen is van de juiste lengte, steeds op ca. 10 cm afstand. Daarna ben ik op zoek gegaan naar een paar plantenbakken die voor een van onze grote ramen in de serre pasten en toen begon het vullen met aarde en zaaien. Mijn keus is gevallen op pronkbonen met witte bloemen (daar had ik nog wat zaden van liggen), morning glory (een soort klimmende winde met mooie roze en blauwe bloemen) en Oost Indische kers met oranje bloemen.

Inmiddels zijn de planten tot bovenaan gegroeid, en het grote serreraam is grotendeels bedekt. De eerste pronkbonen zijn geoogst (die kun je eten als een soort snijbonen) en dagelijks geniet ik van de bloemenpracht, die zowel buiten als van binnen uit te bewonderen is. In de herfst sterven de planten af en dan is het zonlicht weer van harte welkom. En volgend jaar ga ik het zeker herhalen.

P.S. Ook aan de slag? Lees dan goed in de instructie van het bedrijf Kyocera hoe het moet. Neem niet te kleine bakken of zet twee rijen achter elkaar neer. Vermeng de aarde evt. met compost en geef geregeld water.
Succes toegewenst!

In 1992 verscheen het eerste exemplaar van de Vrekkenkrant. Een onaanzienlijk blaadje met tips en trucs over zuinig leven, dat overigens insloeg als een bom. In die tijd was openlijk schrijven over sparen en bezuinigen taboe. We dachten toen nog dat het allemaal niet op kon… LEES VERDER

Het einde van de financiële crisis is nog lang niet in zicht en dagelijks worden we geconfronteerd met de effecten ervan: faillissementen, massaontslagen en toenemende armoede. Je zou er als eenvoudige burger moedeloos van worden, maar zijn we ook machteloos? Nee toch…

LEES VERDER op de site van Tros Radar

De laatste weken overvalt me steeds vaker een gevoel van moedeloosheid. Zelfs het bericht dat er inmiddels 200.000 bezoekers op deze site zijn geweest maakte me niet echt vrolijk. Wat is er aan de hand? Ik begin zo langzamerhand ernstig te twijfelen aan de mogelijkheden om de financiële wereld te veranderen, al zal het mij er overigens niet van weerhouden toch van alles te blijven proberen.

Opeens zag ik een overeenkomst tussen de eeuwenlange strijd tegen de maffia en ander gespuis, en de strijd tegen financiële criminelen of financiële terroristen, zoals we ze sinds kort noemen.
LEES VERDER op Verhuis je geld!

Het regent. In een bushokje zie ik ouders – met een jongetje tussen hen in – zitten. Beiden roken en de bus is laat. Dus nog maar een sigaretje. Het jongetje heeft duidelijk hinder van de rook en ik moet me echt inhouden. Toch lijkt het me niet verstandig er iets van te zeggen, want er staan meer rokers om me heen. En wie ben ik, uiteindelijk? Toen onze kinderen klein waren rookte ik ook… LEES VERDER OP DE SITE VAN TROS RADAR.


Hanneke van Veen

Populaire berichten & pagina’s

%d bloggers liken dit: