Hanneke van Veen

In NRC-Next van 10-1-2018 las ik over een plan om 100.000 hectare bos aan te planten langs de snelwegen en rondom circa driehonderd tankstations. Extra bos dus ter grote van maar liefst 200.000 voetbalvelden. Rijkswaterstaat verleende het CE (Centrum voor Energiebesparing) in Delft opdracht om onderzoek naar de effecten daarvan te doen. Nederland heeft 365.000 hectare bos. Als het plan uitgevoerd wordt komt er dus ruim een kwart bos bij.
Het onderzoek van het CE gaat uit van een eerder plan dat eind 2016 door de gezamenlijke bos- en houtorganisaties werd gepresenteerd.
Zie www.sevendays.nl/meerbos. Overigens is één van de conclusies van het CE dat er eerst nog meer onderzoek nodig is. Rijkswaterstaat noemde de plannen prematuur. 

Natuurlijk juich ik dergelijke plannen toe, want die zouden een belangrijke bijdrage leveren aan het behalen van klimaatdoeleinden. Prima, maar hoe lang duurt het voordat ze uitgevoerd zijn. Overal hoor je dat beschikbare stukken grond zeer schaars zijn en dat we geduld moeten hebben.
Ik maak me daar ernstig zorgen over. We hebben volgens mij geen tijd om alles rustig af te wachten, want hoe lang duurt het niet voordat kleine boompjes (die meestal gebruikt worden voor het aanplanten) groot zijn. Het beste moment om bomen te planten is immers… twintig jaar geleden.

Paniekgroen

In gedachten zie ik het volgende gebeuren: na de zoveelste ernstige storm, overstroming, of hittegolf roept de regering vertwijfeld via de media de bevolking op om overal waar mogelijk zelf bomen te gaan kweken. Boomzaden, zakken potgrond e.d. worden gratis uitgedeeld bij stadhuizen. Lange rijen wachtenden staan klaar met karretjes en fietsen. Overal in de omgeving van boerderijen zijn boeren ook bezig met aanplant van bomen. Weliswaar ten koste van grond waar eerst groente en veevoer (zoals mais) werden verbouwd. Maar dat is niet zo’n ramp, want voor spinazie-sla heb je stukken minder nodig dan voor die grote pannen gekookte spinazie. Van hogerhand is het vlees natuurlijk allang op de bon gezet. 

Particulieren moeten ieder plekje benutten in en rond hun huizen. Vensterbanken, waar eerst sierplanten stonden staan nu vol met potten en stekjes. Ook zijn overal mensen bezig (eindelijk) de stenen uit hun tegeltuinen te verwijderen om plaats te maken voor groen en bomen. En natuurlijk verschijnt er heel wat paniekgroen op balkons, platjes en platte daken. Langzaam zie ik alle kale plekken veranderen in groene boomkwekerijen.
Zo kan ik nog wel een poosje door fantaseren. Misschien redden we het nog, maar we zouden ook te laat kunnen zijn als we ons pas over zoveel jaren druk gaan maken over groen en bomen.