Archive for the ‘Crisis’ Category
Vrekkenkrant opnieuw in media
Posted on: 31 mei 2019
- In: Crisis | Geld | Klimaatopwarming | Over vroeger | Sparen | Vlees eten? | Vrekkenkrant
- 7 Comments
Zaterdag 13 april 2019 verscheen een groot artikel over Rob, mij en de Vrekkenkrant in de NRC. Heel spannend natuurlijk. De tekst hadden we ruim van tevoren kunnen lezen en hier en daar aangepast, maar hoe het artikel, de kop(jes) en de foto’s eruit zouden zien wisten we niet. Na aanschaf bladerden we de krant snel door en zagen de lange tekst met een foto … die niet bepaald in de smaak viel. Sterker nog: ik vond hem ronduit lelijk.
Milieuramp
Posted on: 20 maart 2019
- In: Bomen | CO2-reductie | Crisis | Geld | Klimaatopwarming
- 3 Comments
Geachte mw. Carola Schouten, minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit
Tot mijn grote schrik las ik onlangs in de NRC dat uw voorganger Henk Bleker zo’n zeven jaar geleden bosbeheerders in Nederland toestemming heeft gegeven bospercelen geheel kaal te kappen, de bosbodem te bewerken en nieuw bos te laten ontkiemen. De hr Bleker meende, in zijn functie van staatssecretaris van Economische zaken, Landbouw en Innovatie, dat daar veel geld mee verdiend kon worden.
Roofbouw
De schrijvers van dit artikel (Rudy Rabbinge & Jaap Kuper) noemen deze opvatting een verouderde gedragscode waarmee het bos wordt vernield. Bomen, takken, tophout en jonge boompjes worden afgevoerd (om af leveren aan biomassacentrales?) . Het bos is in hun opvatting vogelvrij.
Dreun
Toen ik dit artikel las leek het wel of ik een klap in mijn gezicht kreeg. M’n hele volwassen leven heb ik mijn best gedaan om de aanplant van bos te ondersteunen en nu lees ik deze berichten. Schandelijk, triest en dom zijn de woorden die in me opkwamen.
Doneren voor bos
Op ons huwelijksfeest, dertig jaar geleden hebben we een inzameling gehouden onder familie en vrienden om samen met het Zuid-Hollands Landschap een bos aan te planten dat nu bekend staat als het Nessebos. Op verjaardagen vroeg ik om geld voor bomen, ik organiseerde rommelmarkten voor bomen, waarvan de opbrengsten gingen naar Trees for All, Parkbos De Haar, Bomen voor Koeien enz.
Kater
Maar nu ik gelezen heb welke verkeerde kant het opgaat met de bossen en er – zoals in bovengenoemd artikel – gesproken wordt over grootschalige bosvernietiging, roofbouw en nonchalant rondspringen met bos, begin ik sterk te twijfelen of het nog enige zin heeft om geld te doneren voor de aanplant van bomen.
Klimaatopwarming
Overal kunnen we lezen dat er van alles moet gebeuren om de klimaatopwarming tegen te gaan, om C02 terug te dringen en dat we daarbij bomen nodig hebben. En wat doen we en wat laten we gebeuren in Nederland? We kappen bomen om daarmee geld te verdienen.
Hoe lang duurt het om dit weer enigszins recht te zetten?
Ik hoop van harte dat u, mevrouw Schouten zich voor 100% gaat inzetten om deze volkomen verkeerde gedragscode zo snel mogelijk af te schaffen.
Vakantiepret … (2)
Posted on: 8 oktober 2018
- In: Crisis | Vakantie
- Geef een reactie
Jaren geleden, hervatten Rob en ik, na een geslaagd verblijf in Marseille bij de zus en zwager van Rob, een fietstocht richting Pyreneeën via het Etang de Berre. Na een tijdje wil Rob even stoppen op een brug om naar het uitzicht en voorbijvarende boten te kijken. We houden stil, het is inderdaad prachtig. Tevreden gaan we verder. Rob rijdt voorop en dan gebeurt er iets heel vervelends. Ik krijg een harde klap tegen mijn rug en val met fiets en al op de grond. Na het slaken van een gil keert Rob om en helpt me opstaan.
Eerst snappen we niet waar die klap vandaan kwam, maar al snel wordt het duidelijk. We hebben op een brug gereden die – voor hij opendraait – met hekken wordt afgesloten voor het verkeer. Wij hebben vrij lang stilgestaan en helemaal niet in de gaten gehad dat er hekken waren die dicht konden klappen. Ook niets gehoord van een signaal of zo.
M’n rug en heup doen behoorlijk pijn, maar ik kan wel langzaam lopen. Fietsen lukt niet, want mijn mooie vrij nieuwe Gazelle Impala is flink beschadigd.
De blauw-witte hekken aan de kant van de weg kunnen (als deuren) dichtklappen.
We kijken om ons heen, maar zien nergens een brugwachtershuisje. Wel verderop een politiebureau. Langzaam lopen we naar het gebouwtje. Als we ons verhaal vertellen wordt uiterst nors en onplezierig gereageerd. Een agent kaffert ons uit en vertelt dat er geen brugwachter is, maar dat alles via camera’s bediend wordt. We zijn verkeersovertreders en het is helemaal onze eigen schuld. Het is toch bekend dat je nooit op een brug mag stilstaan. We zijn stommelingen en ga zo maar door. De agent heeft gelijk, maar om nu zo onaardig te reageren, was dat echt nodig?
Inmiddels is duidelijk dat er niets anders opzit dan de familie in Marseille, van wie we een paar uur geleden afscheid namen te bellen. We worden vrij snel opgehaald en blijven daar nog een week logeren, omdat het nogal wat tijd blijkt te nemen om m’n fiets te laten repareren. Onze fietsenmaker in Nederland kan geen onderdelen verzenden, die moeten uit Italië komen. Dat lukt uiteindelijk en de plaatselijke fietsenmaker, van Declathlon waar we de fiets hadden gebracht, gaat na ontvangst van een nieuw crankstel 
aan de slag. Hij snapt er echter niet veel van, zo blijkt als we de gerepareerde fiets thuis goed bekijken.
Rob en zijn zwager krijgen de fiets uiteindelijk na veel gezwoeg wel in orde en zo kunnen we na de schrik, de klap en het oponthoud onze fietstocht naar de Pyreneeën en Spanje hervatten.
Vakantiepret …
Posted on: 11 september 2018
- In: Crisis | Over vroeger | Vakantie
- 1 Comment
Binnenkort gaan we op vakantie, nou ja, eigenlijk is het meer ruim een weekje weg. Omdat we niet meer willen vliegen naar Marseille waar Rob zijn zus woont, besloten we met de auto naar Normandië te gaan waar ze een tweede huis heeft. We hebben er echt zin in, alhoewel …
Zojuist vond ik een oude blocnote met daarin aantekeningen over bijzondere gebeurtenissen tijdens vakanties en die waren niet bepaald leuk. Eén daarvan gaat over een vakantie in Zuid-Frankrijk met mijn ex en de kinderen. We kampeerden in twee kleine tentjes op een camping met een mooi uitzicht op bos en vrij hoge bergen. Op een nacht begon het flink te onweren. De kinderen werden ervan wakker en waren erg bang. Het geluid zo vlakbij in de bergen was voor ons ook alarmerend, dus we besloten ze bij ons in de tent te nemen.
Het bulderende lawaai nam daarna alleen maar toe, het was een echte wolkbreuk; de vraag was of de haringen in de grond zouden blijven zitten. Zo lagen we op een rijtje dwars in de tent en begonnen samen te tellen: eenentwintig, tweeëntwintig etc. Hoe lang duurde het tussen de lichtflitsen en de knallen? Steeds korter, het onweer kwam dichterbij!
Ook ik werd echt bang en vroeg mijn partner: Wat moeten we in hemelsnaam doen, dit is toch niet meer normaal? Moeten we niet vluchten? Mijn man, die vrij rustig was gebleven onder al het geweld antwoordde laconiek: “Ach, het ergste wat er kan gebeuren is dat we allemaal dood gaan.” Ik was perplex en wist niet wat ik hoorde, werd ontzettend kwaad en zei:. Doe niet zo stom, het allerergste dat kan gebeuren is dat we allemaal half dood gaan. Die nacht kwam het niet meer goed tussen ons. Na een tijdje werd het rustiger en vielen we allemaal in slaap.
Toen we de volgende ochtend naar buiten keken, bleek dat alle andere campinggasten waren vertrokken. Een oud mannetje dat kwam kijken hoe groot de ravage was liep langs onze tent en bevestigde dat iedereen ’s nachts weggevlucht was. Hoofdschuddend en in zichzelf mompelend keek hij ons aan, draaide zich om en liep verder.
Wat niet (meer) mag …
Posted on: 16 juli 2018
- In: Crisis | GENOEG | Vlees eten? | Vuil rapen
- Geef een reactie
Suiker, plastic roerstaafjes, eten weggooien, plastic wattenstaafjes, haardvuur, plastic verpakkingsmateriaal, glyfosaat, rotjes, cola, vuurwerk, honden op straat laten poepen, blowen, rundvlees eten, telefoneren in de auto, bomen kappen, vliegen, kippenvlees eten, witwassen, gas, bedelen, drugs, plastic flesjes, roken, alcohol, zonnebaden, zwemmen in de buurt van een brug, kunstmest, plastic rietjes, bierblikjes weggooien, zonder tas boodschappen gaan doen, vrouwen zonder toestemming aanraken, gluren, barbecuen in een park, appen op de fiets en in de auto, varkensvlees eten, sprokkelen in een bos, kinderarbeid, krijten op stoepen, haaienvinnensoep eten, zout, auto rijden, fossiele brandstoffen, lang douchen, veel kinderen krijgen, ontbossen, plastic bestek, veel spullen kopen, lampen laten branden in lege kamers, buitenlandse vakanties, hard rijden, grote varkensstallen, hard stoken etc.
Bijzondere rommelmarkt voor bomen
Posted on: 28 april 2018
- In: Bomen | CO2-reductie | Crisis | Klimaatbos
- 4 Comments
Zoals inmiddels uit dit blog duidelijk is, zet ik me graag in voor meer bomen in Nederland en elders. Vorig jaar organiseerden we een soort rommelmarkt die flink wat geld opbracht. Dus dat doen we nog een keer …
Op zaterdag 9 juni 2018 houden we er weer een in de bibliotheek Duinoord, ook deze keer op een speciale manier, duidelijk omschreven aan het einde van dit artikel.
Het lijkt allemaal vrij hopeloos als je hoort hoeveel bomen we op onze wereldbol per seconde kwijtraken. Dat zijn er maar liefst 317 per seconde. Voor Nederland is er ook een berekening gemaakt: sinds 2013 verdwijnt hier 1.350 ha per jaar, omgerekend 2700 voetbalvelden.
Er zijn allerlei oorzaken van die ontbossing. In Nederland speelt momenteel de essentaksterfte. Bijna alle essen, en dat zijn er heel veel, zijn aangetast en moeten gekapt.
Toch moeten we niet bij de pakken neerzitten en proberen iets te doen aan de beangstigende gevolgen van de klimaatverandering. Die eerdere rommelmarkt bracht € 670 op dat rechtstreeks is overgemaakt naar Trees for All, een landelijke organisatie die zich al jaren met succes inzet voor herbebossing.
En wat is naast het zinvolle het leuke van deze activiteit? Dat je op een goede manier van je spullen kunt afkomen en nieuwe spullen kunt ‘kopen’ voor redelijke door jou zelf te bepalen prijzen.
Regels voor de rommelmarkt
- Breng overtollige (maar nog goed bruikbare huisraad, kleding, boeken, kunst etc.) die dag tijdig naar de Bibliotheek Sweelinckplein, Den Haag. Alles wat u kunt missen, maar waar een ander nog plezier van kan beleven.
- De spullen kunnen worden uitgestald op klaarstaande tafels. Niets wordt geprijsd.
- Bepaal zelf wat je wilt betalen voor de goederen die je wilt meenemen.
- Stop het geld in een klaarstaande doos en vul het (hopelijk) aan met een donatie.
- Alle niet verkochte spullen worden aan het einde van de dag meegenomen door Emmaus Beeklaan, die de opbrengst daarvan ook voor goede doelen bestemt.
- Koffie, thee, hapjes e.d. tegen kleine vergoeding.
- Datum: zaterdag 9 juni, van 11 tot 4 u
- Adres: Sweelinckplein 42, 2517 GP Den Haag (hoek Reinkenstraat)
- Vragen/reacties: hannekevveen@gmail.com , 06 55 77 26 70
Twintig jaar te laat?
Posted on: 11 februari 2018
- In: Bomen | Crisis | Klimaatopwarming
- Geef een reactie
In NRC-Next van 10-1-2018 las ik over een plan om 100.000 hectare bos aan te planten langs de snelwegen en rondom circa driehonderd tankstations. Extra bos dus ter grote van maar liefst 200.000 voetbalvelden. Rijkswaterstaat verleende het CE (Centrum voor Energiebesparing) in Delft opdracht om onderzoek naar de effecten daarvan te doen. Nederland heeft 365.000 hectare bos. Als het plan uitgevoerd wordt komt er dus ruim een kwart bos bij.
Het onderzoek van het CE gaat uit van een eerder plan dat eind 2016 door de gezamenlijke bos- en houtorganisaties werd gepresenteerd.
Zie www.sevendays.nl/meerbos. Overigens is één van de conclusies van het CE dat er eerst nog meer onderzoek nodig is. Rijkswaterstaat noemde de plannen prematuur.
Natuurlijk juich ik dergelijke plannen toe, want die zouden een belangrijke bijdrage leveren aan het behalen van klimaatdoeleinden. Prima, maar hoe lang duurt het voordat ze uitgevoerd zijn. Overal hoor je dat beschikbare stukken grond zeer schaars zijn en dat we geduld moeten hebben.
Ik maak me daar ernstig zorgen over. We hebben volgens mij geen tijd om alles rustig af te wachten, want hoe lang duurt het niet voordat kleine boompjes (die meestal gebruikt worden voor het aanplanten) groot zijn. Het beste moment om bomen te planten is immers… twintig jaar geleden.
Paniekgroen
In gedachten zie ik het volgende gebeuren: na de zoveelste ernstige storm, overstroming, of hittegolf roept de regering vertwijfeld via de media de bevolking op om overal waar mogelijk zelf bomen te gaan kweken. Boomzaden, zakken potgrond e.d. worden gratis uitgedeeld bij stadhuizen. Lange rijen wachtenden staan klaar met karretjes en fietsen. Overal in de omgeving van boerderijen zijn boeren ook bezig met aanplant van bomen. Weliswaar ten koste van grond waar eerst groente en veevoer (zoals mais) werden verbouwd. Maar dat is niet zo’n ramp, want voor spinazie-sla heb je stukken minder nodig dan voor die grote pannen gekookte spinazie. Van hogerhand is het vlees natuurlijk allang op de bon gezet.
Particulieren moeten ieder plekje benutten in en rond hun huizen. Vensterbanken, waar eerst sierplanten stonden staan nu vol met potten en stekjes. Ook zijn overal mensen bezig (eindelijk) de stenen uit hun tegeltuinen te verwijderen om plaats te maken voor groen en bomen. En natuurlijk verschijnt er heel wat paniekgroen op balkons, platjes en platte daken. Langzaam zie ik alle kale plekken veranderen in groene boomkwekerijen.
Zo kan ik nog wel een poosje door fantaseren. Misschien redden we het nog, maar we zouden ook te laat kunnen zijn als we ons pas over zoveel jaren druk gaan maken over groen en bomen.
Overwinteren in Spanje
Posted on: 27 december 2016
- In: Bomen | Crisis | Vakantie | Zielige planten
- Geef een reactie
In december aan de Costa Blanca in Spanje doorbrengen leek ons wel wat. Als we dat aan familie en vrienden vertelden, was de reactie ongeloof en lachen. “Jullie naar de Costa Blanca? Nee toch, zeker naar Benidorm, ha ha.”
We begrepen het niet helemaal, maar de Costa Blanca staat bij velen bekend om het grote aantal Nederlanders dat daar overwintert en zich nauwelijks aanpast aan de gewoonten van de Spanjaarden. Ze blijven een Nederlandse krant lezen, eten bitterballen bij hun Hollands biertje en gaan, als ze zich niet lekker voelen, naar een Nederlandse arts.
We lieten ons niet weerhouden, huurden een niet te duur huis en verheugden ons op het mooie weer. Dat viel vies tegen. Onderweg waren we in de buurt van Parijs al ijs van de autoruiten aan het krabben, maar we bleven optimist; in Spanje zou het vast stukken warmer zijn.
De temperatuur was inderdaad beter, het vroor daar niet, maar het was erg somber. De zon scheen de eerste twee weken nauwelijks tot het moment dat het helemaal fout ging. 
Het ging waaien en onweren, dagenlang plensbuien (in drie dagen meer dan 90 mm: een gemiddelde maand in Nederland is 70 mm), overstromingen, ongelukken en waarschuwingen op de tv. De stranden lagen vol hoge bergen zwarte algen, wegen werden afgezet, auto’s dreven door de straten. Kortom, het was bar en boos. We bleven zoveel mogelijk binnen om geen risico te lopen. Costa Blanco doopten we om tot Costa Zembla. Het was teleurstellend en we verlangden naar ons goed verwarmde huis in Den Haag. Toch lieten we ons niet kennen en planden de dagen vol met lezen, puzzelen, spelletjes doen, computeren en tv series bekijken (onze redding).
Gelukkig werd het weer beter en hebben we een aantal prachtige parken bewonderd en een serie trips gemaakt in de bergen en langs de kust. In Dénia, de plaats waar we verbleven, hebben we veel gewandeld. We werden er overigens niet altijd vrolijk van. Opvallend was dat zoveel huizen omheind zijn met gemetselde muren, hekken, struiken en bomen, zodat je ze zelf niet of nauwelijks kunt zien. Van al deze huizen staat een groot deel leeg, want alleen te verhuren in het toeristen seizoen. Of ze staan te koop.
Daarnaast zijn er gedeelten van de stad, die uitsluitend toegankelijk zijn voor de bewoners zelf. Grote borden waarschuwen je vooral niet te gaan kijken. Verder veel hondenpoep en zwerfvuil en overal braakliggende verwaarloosde stukken en stukjes grond, vol met afval, puin, onkruid en een enkele boom. Veel half afgebouwde gebouwen, verlaten hotels en fabrieken. Je kan zien dat men ooit (in betere tijden) begonnen is, maar gedwongen er mee te stoppen. De financiële crisis heeft in Spanje veel slachtoffers gemaakt, dat is duidelijk. De rol die de banken daarbij hebben gespeeld is niet best. Rob schreef hierover artikelen op zijn blog.
Flamenco dansers en zangers protesteren al jaren op aangrijpende wijze tegen de handelwijze van banken. Daar heb ik zeer, zeer veel respect voor. Hieronder één van hun video’s met ondertitels. Meer video’s van hun banken-acties zijn te vinden op Youtube, zoek op flo6x8.
- In: CO2-reductie | Crisis | Klimaatopwarming | Vakantie | Vuil rapen
- 1 Comment
Op weg naar de Spaanse Costa Blanca zag ik bij toeval een gedeelte van de uitzending van DWDD van 1 december 2016 over het verdwijnen van het Noordpoolijs op korte termijn, waarschijnlijk al in 2017. Aanleiding was het boek A Farewell to Ice van Peter Wadhams. Volgens dit boek smelt het ijs op de Noordpool in razend tempo. Binnen niet al te lange tijd moeten we oude films en foto’s bekijken om te weten hoe het er daar uitzag. Het programma maakte zo’n indruk dat ik lange tijd de slaap niet kon vatten en midden in de nacht weer uren wakker lag. Beroerd voelde ik me en in een soort paniek. Allerlei gedachten spookten door mijn hoofd. Is er nog iets aan te doen? En wat dan? Of is het te laat? En wie moet er wat aan doen? Hoe overtuig je de wereldbevolking van de noodzaak alles op alles te zetten om deze catastrofe te voorkomen? En wat kan ik er persoonlijk aan doen? Heeft het nog wel zin? Doodmoe viel ik uiteindelijk in slaap.
Ik realiseerde me natuurlijk ook zelf een deel van het probleem te zijn. De afgelopen dagen hadden we ongeveer 1.200 kilometer per auto afgelegd. Weliswaar met een Prius die we in Nederland kunnen opladen, maar in België en Frankrijk niet. In Spanje is het wel weer mogelijk, omdat het huis dat we daar huren voorzien is van een zware aansluiting op het elektriciteitsnet. Maar zo’n Prius kan niet zonder aanvullende benzine. En wat te denken van die miljoenen andere (sjoemel)auto’s en stinkende diesels die ons vergezelden en zullen blijven vergezellen in de stad en op de snelwegen?
Rob had me verzekerd dat vliegen slechter is voor het milieu dan autorijden. Het was dus kiezen tussen twee kwaden. En dan is dit nog maar een deel van het probleem. Oceanen zitten vol met plastic, bossen worden gekapt voor palmolie-plantages en soja veevoer, vlees eten kost veel te veel water en ga zo maar door. Dit alles spookte door mijn hoofd en ik realiseerde me dat we alleen iets kunnen veranderen als iedereen z’n gloeiende best gaat doen.
De dag ervoor sprak Jan Terlouw op indrukwekkende wijze over onze toekomst in DWDD, waarbij het klimaat natuurlijk ook ruimschoots aan de orde kwam. Inmiddels demonstreren grootouders op het Binnenhof in Den Haag voor meer klimaatvriendelijke maatregelen opdat hun kinderen en kleinkinderen ook een leefbare wereld kunnen hebben. Urgenda is initiatiefnemer van Grootouders voor het klimaat. Dat is weer positief en ik heb me direct aangemeld. En gisteren heb ik – gewapend met een grijpstok – een stuk wegberm schoongemaakt, hier vlak bij ons huurhuis (o.a. van die witte stukken piepschuim met van die bolletjes die overal en nergens achterblijven, plastic flessen, blikjes etc).
Onterecht paniek gezaaid?
Het moet me van het hart dat ik de manier van berichtgeving bij DWDD kwalijk vind. En dat terwijl de wetenschap daar zo hoog in het vaandel lijkt te staan met colleges zoals van Robbert Dijkgraaf. Of gaat het eigenlijk toch vooral om sensatie, waarbij de nuance maar liever gemeden wordt?
Op de site van DWDD staat: “Geen ijs meer op de polen. Met Trump in het Witte Huis zal het klimaat het zwaar te verduren krijgen. Terwijl het klimaat juist nog sneller lijkt op te warmen dan verwacht. Neem bijvoorbeeld het boek A Farewell to Ice van topwetenschapper Peter Wadhams. Hij luidt de noodklok harder dan ooit tevoren. Hij stelt dat in de zomer van 2017 er geen ijs meer op de Polen zal zijn. Poolreizigster Bernice Notenboom kwam vanochtend terug uit Antarctica, waar ze het boek las. Ze kan het alleen maar met hem eens zijn.”
Maar het gaat het niet op de polen (Matthijs zegt dat ook fout in de uitzending), maar om de Noordpool. Ook Bernice Notenboom zegt dat het ALLEEN om de Noordpool gaat, maar herhaalt de samenvatting van het boek zonder enige nuancering, die toch echt op zijn plaats is. Bij het zoeken op internet naar Peter Wadhams komt een veel genuanceerder verhaal naar voren.
Een zevental topklimatologen en onderzoekers bestempelt Peter Wadhams als ‘alarmist’. Zijn verhaal zou maar zeer ten dele gebaseerd zijn op wetenschappelijk onderzoek. Het geheel smelten van het Noordpoolijs gaat waarschijnlijk wel gebeuren maar pas tussen 2030 en 2050. Al erg genoeg natuurlijk, maar dus niet volgend jaar of het jaar erop.
De wetenschappers in bovengenoemd artikel op climatefeedback.org nemen Peter Wadhams paniekzaaierij kwalijk. Door dit soort voorspellingen te doen (“Noordpool smelt in 2017”), die vervolgens niet uitkomen, zullen mensen hun vertrouwen in de wetenschap verliezen.
Niets van dat alles is te horen/zien in de uitzending van DWDD. Vier dagen na de uitzending staat op hun site nog steeds de kop: Geen ijs meer op de polen.
Conclusie: de situatie is ernstig, maar niet zo ernstig als DWDD ons wil doen geloven. Er is nog tijd om het nodige te doen om deze ramp te voorkomen.
Klimaatzaak: ga niet in beroep!
Posted on: 21 september 2015
De Tweede Kamer debateert op donderdag 24 september over het voornemen van het kabinet om in beroep te gaan tegen de uitspraak in de Klimaatzaak. De rechter gaf Urgenda in juni 2015 gelijk in eis dat de staat te weinig doet om klimaatverandering te voorkomen. In plaats van aan de slag te gaan, wil het kabinet in beroep tegen de uitspraak en stellen ze het nemen van maatregelen uit. Juist nu we alles op alles moeten zetten om onze CO2-uitstoot te verminderen.
Urgenda, Milieudefensie en Greenpeace roepen je op om je stem te laten horen op de dag van het kamerdebat over de #klimaatzaak: #ganietinberoep, ga #aandeslag! Kom naar het Binnenhof in Den Haag om het kabinet te laten weten dat er genoeg tijd verspild is en dat ze nu echt actie moet ondernemen.
Om kwart over tien begint het debat, maar om 9:15 uur staan we al voor de deur met de Carbon Dinosaur en koffie! Kom vroeg en doe mee met actie voorafgaand aan het debat. Om half tien komen er Kamerleden langs. Tot donderdag!
Let op: je mag het Tweede Kamergebouw niet in met protestbordjes of kleding met een politieke boodschap. We vragen iedereen iets wits te dragen, zodat we met zijn allen toch met zijn allen herkenbaar zijn.
Meer informatie over de Tweede Kamer http://www.tweedekamer.nl/vergaderingen/plenaire_vergaderingen/details?date=24-09-2015#2015A03044
Lees meer over de Klimaatzaak op www.urgenda.nl/klimaatzaak
Hanneke van Veen 