Hanneke van Veen

Vorige week schreef ik voor de Tros Radar site: Kernenergie? Nee bedankt! Direct stroomden de reacties binnen. Wel elf pagina’s bij elkaar. Voor en tegenstanders lieten zich niet onbetuigd.
Bij de tegenstanders gaat het vaak om het principe van ‘Better safe than sorry.’ Met andere woorden: veiligheid is zeer belangrijk en zolang daarover geen zekerheid is te geven kun je je er beter niet aan wagen.

Bij de voorstanders kwamen naast aanmerkingen over mijn deskundigheid nogal wat seksistisch getinte opmerkingen naar voren, zoals: “Mevrouw, ga toch lekker koken.” Verder bleken, als een van de alternatieven voor kernenergie, windmolens niet erg geliefd. Een enkeling heeft het over vogels die het slachtoffer worden van de wieken, maar men maakte zich vooral druk over het horizonvervuilende karakter.

Tijdens onze vakantie de week daarop dacht ik hier nog eens over na. Mijn echtgenoot reed met mij van Den Haag naar de Middellandse Zee en ik had ruime gelegenheid mijn blikken op de horizon te richten. En wat viel me op? Die was nauwelijks te zien, want overal stond er wel iets voor. In de middenbermen kilometer na kilometer rijen enorm hoge verlichtingspalen, verderop torenhoge hoogspanningsmasten, foeilelijke fabrieksgebouwen, opslagtanks en andere vreemde staketsels. En dichter bij dorpen en steden natuurlijk kerktorens, watertorens, flatgebouwen en hoge bomen. En hoor je daarover klagen? Nee, want we zijn er zo aan gewend dat we ze nauwelijks meer zien. En zo zal het natuurlijk ook gaan met windmolens.
Dus, nog even geduld, maar het komt goed.