Archive for the ‘Rivierenbuurt’ Category
Bomen-obsessie?
Posted on: 13 februari 2015
- In: Bomen | CO2-reductie | Crisis | Rivierenbuurt
- 3 Comments
Soms denk ik dat ik wel een paar vreemde afwijkingen heb. Eén ervan, en op het moment de heftigste, heeft te maken met bomen. Het allerliefst zou ik ergens een stuk grond hebben of kopen om daar allemaal bomen te (laten) planten. En dat is dan nog maar het begin, want zodra het volgeplant is moet er natuurlijk een tweede en een derde plek aan geloven. Ook dorpen en steden wil ik veranderen in groene oases.
En dan fantaseer ik verder, want hoe krijg ik dit in hemelsnaam voor elkaar? Een grote landelijke boomplant-campagne is daar voor nodig. En als er in Nederland geen boom meer bij kan, en iedereen onder de indruk is van het enorme succes waar duizenden mensen aan hebben meegewerkt door geld te storten, grond ter beschikking te stellen en bomen te planten, dan doorstoten naar België en de rest van Europa. Ik zie het helemaal voor me. Geweldig! Overal bossen, parken, zelfs steden vol met bomen.
En ik sta niet alleen, de milieubeweging, klimaatdeskundigen en politici (zelfs de gemeente Den Haag doet mee!) zijn enthousiast en werken samen om dit voor elkaar te krijgen.
Was het maar waar. Ik kom weer tot mijn positieven, en weet dat de werkelijkheid anders is, dat iedere lange reis begint met één stap. In het najaar heb ik daarom een gesprek gehad met een aardige mijnheer van het groenbeheer Centrum Den Haag. Ik hield een pleidooi voor meer bomen in mijn stenige kale buurtje en attendeerde hem op een plek waar een dode boom nodig vervangen moet worden. Die boom was al dood toen ik hier kwam wonen in februari 2014. Men wist ervan en er zou aan gewerkt worden. Het resultaat? Zie hier de foto bijna een jaar later. Er is inderdaad iets gedaan. Een houten paal met een paarse top betekent dat er een nieuwe boom gepland is. Dit is geen spelfout.
Ondertussen zijn en worden er overal in Den Haag bomen gekapt en ik blijk niet de enige die zich daar grote zorgen over maakt. Van het argument dat er voor iedere gekapte boom een nieuwe wordt terug gezet wordt ook niemand vrolijk, want hoeveel tientallen jaren duurt het niet voordat zo’n nieuw boompje dezelfde grootte heeft en het zelfde effect voor het stadsklimaat en de belevingswereld van de bewoners?
Maar misschien ben ik mijn tijd ver vooruit met mijn groene fantasie en zal het nog jaren duren voordat mijn droom werkelijkheid wordt. Zeker is dat ik niet de enige ben. Een jonge student is gekozen tot Europeaan van het jaar 2015 omdat hij een wereldwijde actie voert om tot 2020 voor elke wereldbewoner 150 bomen te hebben geplant. Duizend miljard bomen extra in 2020, daarbij is mijn fantasie nog maar bescheiden.
En er zijn meer mensen die een groene visie op de toekomst hebben, zoals te lezen (en te zien) valt in een Geschiedenisboek van 2050.
Reageren? Graag! Zie rechtsboven het artikel of mail naar hannekevveen@gmail.com.
Tuinieren in andermans tuin
Posted on: 2 februari 2015
Een van de Nijmeegse tuinen die nodig onder handen genomen moeten worden
Nijmegen heeft een leuk initiatief voor de vele braakliggende, openbare grond en privé tuintjes die niet of nauwelijks gebruikt/onderhouden worden. Tegelijkertijd zijn er wachtlijsten voor volkstuinen en zijn er mensen zonder tuin of geschikt balkon die dolgraag ergens als hobby-tuinier aan de slag willen.
Nijmegen Deelstad
De initiatiefnemers daarover: “Nijmegen Deelstad helpt graag met het verbinden tussen vraag en aanbod van dit soort tuinen. Wij willen er voor zorgen dat alle stukjes grond in Nijmegen gaan groeien en bloeien. Van iemands voortuin tot hele terreinen voor stadslandbouw en alles er tussen. Omdat het dan mooier wordt, omdat er dan meer mensen verbonden en blij zijn, en wie weet, omdat we meer voedsel uit te delen hebben.”
Op de site staat een lijst met plekken waar mensenhanden nodig zijn. Een prima voorbeeld dat navolging verdient.
Gewoon beginnen
Zolang iets dergelijks bij jou nog niet van de grond is, kan je ook zelf beginnen. Een voorbeeld daarvan uit onze vorige buurt staat hier met foto’s (voor en na) beschreven.
In de nieuwe wijk waar we sinds een jaar wonen heb ik al diverse boomspiegels onder handen genomen en bij particulieren aangeboden om lelijke kale plekken of lege bakken van planten te voorzien. Alleen natuurlijk als de eigenaar akkoord gaat.
Lege bakken
Zo liep ik al bijna een jaar langs twee hoekhuizen, voorzien van lange gemetselde bloembakken aan de straatkant. Eén was voor een deel en de ander helemaal leeg, op wat aarde na. Iedere keer dat ik dat zag kreeg ik sterke aandrang om daar iets aan te doen. Maar het is best eng, dus ik stelde het steeds weer uit. Uiteindelijk heb ik moed verzameld om aan te bellen met de vraag of ik er planten in mocht zetten. Bij de eerste ging men direct akkoord en inmiddels is dat klusje geklaard met een halve zak aarde en een aantal precies dezelfde planten (blauwe campanula’s) van het soort dat er al instond. Bij het tweede adres werd er steeds maar niet opengedaan, maar de aanhouder wint en ook daar heb ik een bewoner getroffen. De man keek me verbaasd aan en vond het “best wel goed” dat ik zijn plantenbakken ga opvullen. Daar is heel wat meer aarde voor nodig en ook meer planten. Dat gaat binnenkort gebeuren.
En zo kan ik het gemis van een grote tuin mooi compenseren en… de buurt groener maken en opvrolijken. Hieronder de bak voordat er geplant werd. Hopelijk kan ik over een paar maanden een fraaiere foto plaatsen.
www.hitte-eilanden.nl online
Posted on: 3 december 2014
Op 23 oktober 2014 schreef ik hier: Eerste ‘stadsklimaatboom’ geplant. Daarin had ik het ook over de ontdekking dat wij (Rob en ik) op een zogenaamd hitte-eiland wonen. Wij hadden nog nooit van dat begrip gehoord en al helemaal niet van het hitte-eiland-effect.
We zijn vanaf dat moment druk bezig geweest om informatie bij elkaar te krijgen. Na ruim een week besloten we een website te maken waarin – voor een groter publiek – de informatie van onderzoeken en rapporten van de afgelopen jaren op een begrijpelijke wijze is samengevat.
Gisteren was het zover. Het gaat om een serieus probleem dat – alleen al in Europa – tijdens hittegolven tienduizenden levens heeft gekost en zal gaan kosten. Maar het is niet hopeloos, want er kan van alles aan gedaan worden. Nieuwsgierig? zie: www.hitte-eilanden.nl.
Eerste ‘stadsklimaatboom’ geplant
Posted on: 23 oktober 2014
- In: Bomen | CO2-reductie | Guerrilla gardening | Rivierenbuurt | Tuinieren
- 2 Comments
Op 16 september 2014 werd een jonge honingboom geplant in de Arnhemse wijk Het Sonsbeekkwartier. Daarmee is deze boom tot de eerste stadsklimaatboom ter wereld bevorderd.
Het Sonsbeekkwartier heeft hinder van hitteproblemen, ook wel het ‘urban heat island effect’ genoemd. Ook de afgelopen zomer is dat weer gebleken: vaak was het er te warm om te werken of te slapen.
Landschapsarchitecte Sanda Lenzholzer woont in die wijk en werkt als universitair docent aan de Universiteit van Wageningen. Naar aanleiding van haar boek Het weer in de stad en een presentatie die ze gaf nam de stad Arnhem het initiatief deze boom te planten.
Nieuwsgierig geworden besloot ik het boek in de bibliotheek te lenen. Tot mijn schrik bleek dat ik – net als de schrijfster – in zo’n hitte-eiland woon, ook stadklimatoop genaamd. Het gaat om het project Eden in de Rivierenbuurt-Noord, centrum Den Haag.
“Een stadklimatoop wordt gekenmerkt door gesloten bebouwing van meerdere verdiepingen in hoge en vrijstaande hoogbouw. Het aandeel vegetatie is gering en daardoor is er eveneens weinig verdampingskoeling. Overdag warmt het gebied sterk op en ‘s nachts koelt het weinig af. Daardoor ontstaat een duidelijk hitte-eiland-effect dat ‘s nachts het meest prominent is.”
Niet zo’n prettig idee en reden om na te gaan wat daar aan gedaan kan worden. Gelukkig is het niet hopeloos, want drie straten (waaronder die waar ik woon) zijn autovrij. De schrijfster noemt verschillende mogelijkheden
“Een van de meest effectieve daarvan is het planten van bomen. Bomen geven schaduw en verhinderen zo de opwarming van de stad. Ze verdampen water via de huidmondjes, wat de temperatuur extra tempert. Daarnaast zorgt een boom voor het filteren van fijnstof en andere luchtvervuiling. Een boom beïnvloedt het stadsklimaat dus heel positief.”
Maar er zijn meer ‘groene’ oplossingen, die door de groenvoorziening en/of bewoners kunnen worden verwezenlijkt. Misschien brengt het u op een idee.
- Stadsparken en losse bomen op daken.
- Palen en lichtmasten laten begroeien met klimop of andere klimplanten.
- Gras tussen de tramrails in plaats van stenen.
- Stadslandbouw op allerlei plekken in de stad (ook op daken en
- balkons). Zoals HIER.
- Begroeiing van gevels en erfafscheidingen.
- Groene vijvers, “want samen vormen water en planten een bruikbare optie om de luchttemperatuur te controleren.”
- Meer lage beplanting zoals gras, vaste planten, zomerbloemen, groente en mos in tuinen in plaats van stenen en grind.
- Daken en terrassen laten begroeien met sedum, gras en kruiden. Op Meer groen? Zelf doen! vindt u daar meer over.
Te laat
Posted on: 1 september 2014
In de straat waar ik nu woon (in de Haagse Rivierenbuurt) was ik bezig met boomspiegels veranderen van verzamelplaatsen van onkruid en troep in leuke mini tuintjes. Een meisje van een jaar of zeven, acht misschien, komt naast me staan en zegt: “Mag ik ook een zaadje planten?” Goed idee, antwoord ik en vraag of ze zelf een zaadje heeft, want zaadjes heb ik niet bij me. Ik gebruik voor mijn doel plantjes die al tegen een stootje kunnen. Ze kijkt me blij aan, en zegt: “Ik ben zo terug, even een zaadje aan mijn moeder vragen” en ze rent naar de voordeur van haar huis.
Een paar tellen later is ze al terug met in haar hand een witte boon. “Kijk eens, hier is mijn zaadje. Waar mag ik hem nu planten?” Samen zoeken we een leeg plekje en met een schepje graaft ze een kuiltje. Dan nog een stokje zoeken om erbij te zetten en water geven met de grote zware gieter. Ze vindt het duidelijk erg leuk en vraagt of ze nog meer zaadjes mag planten. Prima, zeg ik en opnieuw rent ze naar huis. Na een poosje komt ze langzaam lopend terug en ze kijkt nu minder vrolijk. Wat is er aan de hand vraag ik. ”Mijn moeder zegt dat er geen zaadjes meer zijn om te planten, ze staan al op het vuur.”
Hanneke van Veen 
