Archive for the ‘Zielige planten’ Category
Overwinteren in Spanje
Posted on: 27 december 2016
- In: Bomen | Crisis | Vakantie | Zielige planten
- Geef een reactie
In december aan de Costa Blanca in Spanje doorbrengen leek ons wel wat. Als we dat aan familie en vrienden vertelden, was de reactie ongeloof en lachen. “Jullie naar de Costa Blanca? Nee toch, zeker naar Benidorm, ha ha.”
We begrepen het niet helemaal, maar de Costa Blanca staat bij velen bekend om het grote aantal Nederlanders dat daar overwintert en zich nauwelijks aanpast aan de gewoonten van de Spanjaarden. Ze blijven een Nederlandse krant lezen, eten bitterballen bij hun Hollands biertje en gaan, als ze zich niet lekker voelen, naar een Nederlandse arts.
We lieten ons niet weerhouden, huurden een niet te duur huis en verheugden ons op het mooie weer. Dat viel vies tegen. Onderweg waren we in de buurt van Parijs al ijs van de autoruiten aan het krabben, maar we bleven optimist; in Spanje zou het vast stukken warmer zijn.
De temperatuur was inderdaad beter, het vroor daar niet, maar het was erg somber. De zon scheen de eerste twee weken nauwelijks tot het moment dat het helemaal fout ging. 
Het ging waaien en onweren, dagenlang plensbuien (in drie dagen meer dan 90 mm: een gemiddelde maand in Nederland is 70 mm), overstromingen, ongelukken en waarschuwingen op de tv. De stranden lagen vol hoge bergen zwarte algen, wegen werden afgezet, auto’s dreven door de straten. Kortom, het was bar en boos. We bleven zoveel mogelijk binnen om geen risico te lopen. Costa Blanco doopten we om tot Costa Zembla. Het was teleurstellend en we verlangden naar ons goed verwarmde huis in Den Haag. Toch lieten we ons niet kennen en planden de dagen vol met lezen, puzzelen, spelletjes doen, computeren en tv series bekijken (onze redding).
Gelukkig werd het weer beter en hebben we een aantal prachtige parken bewonderd en een serie trips gemaakt in de bergen en langs de kust. In Dénia, de plaats waar we verbleven, hebben we veel gewandeld. We werden er overigens niet altijd vrolijk van. Opvallend was dat zoveel huizen omheind zijn met gemetselde muren, hekken, struiken en bomen, zodat je ze zelf niet of nauwelijks kunt zien. Van al deze huizen staat een groot deel leeg, want alleen te verhuren in het toeristen seizoen. Of ze staan te koop.
Daarnaast zijn er gedeelten van de stad, die uitsluitend toegankelijk zijn voor de bewoners zelf. Grote borden waarschuwen je vooral niet te gaan kijken. Verder veel hondenpoep en zwerfvuil en overal braakliggende verwaarloosde stukken en stukjes grond, vol met afval, puin, onkruid en een enkele boom. Veel half afgebouwde gebouwen, verlaten hotels en fabrieken. Je kan zien dat men ooit (in betere tijden) begonnen is, maar gedwongen er mee te stoppen. De financiële crisis heeft in Spanje veel slachtoffers gemaakt, dat is duidelijk. De rol die de banken daarbij hebben gespeeld is niet best. Rob schreef hierover artikelen op zijn blog.
Flamenco dansers en zangers protesteren al jaren op aangrijpende wijze tegen de handelwijze van banken. Daar heb ik zeer, zeer veel respect voor. Hieronder één van hun video’s met ondertitels. Meer video’s van hun banken-acties zijn te vinden op Youtube, zoek op flo6x8.
Tuinieren in andermans tuin
Posted on: 2 februari 2015
Een van de Nijmeegse tuinen die nodig onder handen genomen moeten worden
Nijmegen heeft een leuk initiatief voor de vele braakliggende, openbare grond en privé tuintjes die niet of nauwelijks gebruikt/onderhouden worden. Tegelijkertijd zijn er wachtlijsten voor volkstuinen en zijn er mensen zonder tuin of geschikt balkon die dolgraag ergens als hobby-tuinier aan de slag willen.
Nijmegen Deelstad
De initiatiefnemers daarover: “Nijmegen Deelstad helpt graag met het verbinden tussen vraag en aanbod van dit soort tuinen. Wij willen er voor zorgen dat alle stukjes grond in Nijmegen gaan groeien en bloeien. Van iemands voortuin tot hele terreinen voor stadslandbouw en alles er tussen. Omdat het dan mooier wordt, omdat er dan meer mensen verbonden en blij zijn, en wie weet, omdat we meer voedsel uit te delen hebben.”
Op de site staat een lijst met plekken waar mensenhanden nodig zijn. Een prima voorbeeld dat navolging verdient.
Gewoon beginnen
Zolang iets dergelijks bij jou nog niet van de grond is, kan je ook zelf beginnen. Een voorbeeld daarvan uit onze vorige buurt staat hier met foto’s (voor en na) beschreven.
In de nieuwe wijk waar we sinds een jaar wonen heb ik al diverse boomspiegels onder handen genomen en bij particulieren aangeboden om lelijke kale plekken of lege bakken van planten te voorzien. Alleen natuurlijk als de eigenaar akkoord gaat.
Lege bakken
Zo liep ik al bijna een jaar langs twee hoekhuizen, voorzien van lange gemetselde bloembakken aan de straatkant. Eén was voor een deel en de ander helemaal leeg, op wat aarde na. Iedere keer dat ik dat zag kreeg ik sterke aandrang om daar iets aan te doen. Maar het is best eng, dus ik stelde het steeds weer uit. Uiteindelijk heb ik moed verzameld om aan te bellen met de vraag of ik er planten in mocht zetten. Bij de eerste ging men direct akkoord en inmiddels is dat klusje geklaard met een halve zak aarde en een aantal precies dezelfde planten (blauwe campanula’s) van het soort dat er al instond. Bij het tweede adres werd er steeds maar niet opengedaan, maar de aanhouder wint en ook daar heb ik een bewoner getroffen. De man keek me verbaasd aan en vond het “best wel goed” dat ik zijn plantenbakken ga opvullen. Daar is heel wat meer aarde voor nodig en ook meer planten. Dat gaat binnenkort gebeuren.
En zo kan ik het gemis van een grote tuin mooi compenseren en… de buurt groener maken en opvrolijken. Hieronder de bak voordat er geplant werd. Hopelijk kan ik over een paar maanden een fraaiere foto plaatsen.
In het voorjaar kocht Rob een Engelstalig boek van Josie Jeffery waarin beschreven wordt hoe je zaadbommen kan maken. Het leek hem direct een leuk idee om er onze wijk, de Haagse Uitvinderswijk mee op te vrolijken en groener te maken. Na wat tegensputteren (het leek me een flinke klus) deed ik mee. Daarna vond nog een aantal mensen uit de wijk de weg naar ons huis waar het gezamenlijk zaden pellen, bommen kneden en plannen maken een aanvang nam.
Duizend bommen wilde Rob maken voor een waar bombardement. Dat is ook gelukt. Het werden er zelfs een paar honderd meer. Als proef deed ik drie zaadbommen en een pot en die hield ik nat. Er kwam van alles tevoorschijn: stokrozen, goudsbloemen en andere bloeiende planten. Maar de resultaten van de uitgezette zaadbommen (die afhankelijk van regen zijn) waren bijzonder mager. Daarom besloten we er ook wat jonge plantjes bij te zetten zodat het sneller wat leek.
Een geel viooltje opende de rij, en dat plantje heeft het tot nu toe (een half jaar later) volgehouden naast een goudsbloem uit een zaadbom. Op een paar andere plekken zijn nog wat bommen tot ontkiemen gekomen, maar het groepje actievelingen (we noemden onszelf inmiddels guerrilla gardeners) is toch vooral bezig gegaan met de aanleg van kleine tuintjes op plekken waar het er tot dat moment kaal en vies uitzag.
Zo zijn een aantal boomspiegels opgeleukt, en een heel stel leegstaande plantenbakken en geveltuintjes is (soms in overleg met de eigenaars) voorzien van hoofdzakelijk uit eigen tuinen afkomstige planten. Het grootste stuk (ons paradepaardje) is een oud opgeheven mannentoilet met een oppervlakte van meer dan 5 vierkante meter. En ja, daar hadden we ook niet zo erg bij stilgestaan. Ook die plantjes hebben soms dorst en regen valt weliswaar af en toe met bakken uit de hemel, maar dan weer dagenlang of nog langer niet. Het enige wat er op zat en zit is zelf met reddend water op pad te gaan. Een heel gedoe! En daarom ben ik nu zo blij dat het hier in Den Haag keihard regent en dat mijn regenton weer helemaal volzit. Eindelijk even vrij!
Zielige planten
Posted on: 26 december 2010
Na een mooie sneeuwwandeling op tweede Kerstdag gaan we theedrinken in Gember naast het GEM/Fotomuseum in Den Haag. Nadat we bediend zijn valt mijn oog op een onooglijk kleine rode kerstster in een vrij grote glazen pot. Als dochter van een bloemist en bovendien voorzien van groene vingers zie ik direct dat de plant het heel erg moeilijk heeft. Op de tafeltjes om mij heen is precies hetzelfde aan de hand. Groene en rode blaadjes hangen slap over de potrandjes. Mijn vinger voelt routineus aan de potaarde van het plantje op onze tafel. De diagnose is eenvoudig: in geen dagen is er hier iemand met een vol gietertje langs geweest. Hier moet ingegrepen worden.
Netjes waarschuw ik mijn partner dat hij nu nog kan vluchten, maar hij blijft gewoon zitten ook als ik hem verteld heb dat ik van plan ben water te bestellen. De ober komt vrij snel. “Nee, ik wil niets voor onszelf bestellen, maar wel voor de planten die overal slap hangen van de dorst. Kijkt u maar. Ik ben van de actiegroep ‘Red die plant’. Hopelijk ben ik nog net op tijd.”
De man is duidelijk not amused. “Nee, dat heeft geen enkele zin meer. Ze gaan toch allemaal de vuilnisbak in na de Kerst,” en hij loopt zonder ons of de planten nog een blik waardig te gunnen naar een andere tafel.
Wat onaardig, denk ik. Die planten hadden nog maanden kunnen bloeien en komen nu voortijdig aan hun eindjes. De kamerplant als wegwerpproduct. Geef ze dan aan een bejaardenhuis, aan het personeel of aan de klanten mee. Maar dat is natuurlijk teveel moeite. Ik begin me nu een beetje op te winden en merk op dat Kerst trouwens nog volop aan de gang is. Met een beetje verzorging hadden die planten er nu nog fris en fruitig bij gestaan. Het is pas drie uur ’s middags en Kerst duurt voor mij tot 12 uur vannacht!“
Wij maken een foto en gaan naar huis. Dit ga ik onmiddellijk melden aan De Zielige Plant. Die begrijpen me tenminste.
Hanneke van Veen 